Noc miłości , radości , dziewic, ognia, bawmy się w te noc

Ta czerwcowa noc niesie ze sobą ogromną moc zespalającą siły męskie i żeńskie. Rządzą nią dwa oczyszczające żywioły – woda i ogień. W blasku słońca i księżyca rozgrywają się prastare słowiańskie, celtyckie i germańskie misteria ku czci miłości i płodności. Noc Świętojańska rozpoczynała się w różnych okresach czasu, w zależności od położenia geograficznego lato przychodzi wcześniej dla jednych ludów, dla innych nieco później, zawsze jednak powiązane było z kultem Słońca i zapowiedzią zbliżających się plonów.

Noc Świętojańska to chrześcijańska nazwa pogańskiej Nocy Kupały, zwanej też Sobótką. Wraz z postępującą chrystianizacją, wprowadzeniem kalendarza juliańskiego i zwalczaniem przez Kościół pogańskich wierzeń i rytuałów, niektóre z obrzędów przyklejano do nowych świąt. Obrzędy Nocy Kupały znaleźć można w Świętach Wielkanocnych, Zielonych Świątkach i Nocy Świętojańskiej. Kościół katolicki przemianował więc Noc Kupały na święto religijne, którego patronem został Jan Chrzciciel.