Stanisław Jurczak urodził się 29 maja 1903r. w Kiełpińcu. Po ukończeniu szkoły powszechnej uczył się w Gimnazjum w Sokołowie Podlaskim. W 1922r. wstąpił do Małego Seminarium Duchownego w Wilnie. Wystąpił z niego na własną prośbę w marcu 1924r. i do lipca przebywał w rodzinnym domu w Kiełpińcu. Następnie kontynuował naukę w Seminarium w Janowie Podlaskim. W 1929 przyjął święcenia kapłańskie i pracował w parafiach: Dęblin, Zbuczyn, Ułan, Górzno, Ryki, Komarówka Podlaska, Ostrów, Mordy, oraz Wołyńce. W latach 1933, 1934 i 1935, zwracał się z prośbą o objęcie funkcji kapelana Wojska Polskiego, lecz za każdym razem spotkał się z odmową. Po wybuchu wojny, w listopadzie 1939 za namową Jana Ostrowskiego wstępuje do Związku Walki Zbrojnej i zostaje kapelanem tej organizacji.

W 1943 roku zostaje kapelanem XII okręgu Narodowych Sił Zbrojnych, kontaktuje się z Kurią Polową w Warszawie, która zleca mu objęcie funkcji kapelana wszystkich oddziałów na terenie powiatów: siedleckiego, węgrowskiego, sokołowskiego, łukowskiego i części powiatu włodawskiego. Jako kapelan XII Okręgu NSZ ściśle współpracuje z Komendą Okręgu oraz jej członkami, kieruje do nich wiele pism i instrukcji dotyczących prac żołnierzy. Często przebywa w rezerwacie leśnym „Jata”, gdzie w kaplicy polowej szafuje Sakramenty Święte. 7 marca 1944, podczas odprawy Okręgu XII NSZ zostaje wraz z jej członkami aresztowany przez Gestapo i osadzony w siedleckim więzieniu. 12 marca zostaje odbity w brawurowej akcji NSZ, a następnie przebywa przez 6 tygodni w par. Wierzbno. 22 III 1943 zwraca się do Kurii w Siedlcach o pozwolenie podjęcia pracy na terenach zachodniej Polski. Rozpoczyna prace w parafiach w Olsztynie, a następnie w Ostródzie.

W maju 1952 r. aresztowano go pod zarzutem, iż w maju 1944 r. na terenie rezerwatu „Jata”, brał udział w dokonywaniu zabójstw osób wojskowych w ten sposób, że jako kapelan XII Okręgu NSZ wziął udział w naradzie, na której poparł stanowisko dowódcy Okręgu, który wydał rozkaz likwidacji wziętych uprzednio do niewoli partyzantów radzieckich. W lutym 1953 r. przed Sądem Wojewódzkim woj. Warszawskiego odbyła się rozprawa, w wyniku której ks. Jurczak został na karę 7 lat więzienia i utratę praw obywatelskich na 3 lata. Został osadzony w więzieniu ul. Ratuszowej, potem przeniesiono go do w Iławy, a w 1954 r. do Wronek. Ks. Jurczaka zrehabilitowano wyrokiem Sądu Wojewódzkiego w Warszawie w którym uznano go uniewinnionym od stawianych mu wcześniej zarzutów. Po uniewinnieniu pracował najpierw w parafii Susz, a następnie w Rakowcu koło Kwidzyna.

Zmarł 30 kwietnia 1963 roku.

Opracowanie: Damian Uszyński

Źródła: http://mazowsze.hist.pl/ ; http://www.parafiawolynce.pl/